Dan nemen we onze trouwe lezers natuurlijk mee naar de start van deze wedstrijdcarrière die in 1988 begon met een destijds 7-jarige Marcel. De begindagen van zijn zwemcarrière kunnen vrij kort worden samengevat: Marcel won vrijwel elke wedstrijd waar hij aan meedeed. Met van jongs af aan al een enorme schoenmaat en enorme kolenschoppen was hij ook in de wieg gelegd voor het zwemmen. De Blauwe Schuur was nog een hele andere club dan zoals we hem nu kennen. De club was een recreantenvereniging waar een wedstrijd of 6 per seizoen werd gezwommen tegen lokale clubs uit de buurt zoals Larsheim uit Leersum, Poseidon uit Scherpenzeel, Woestduin uit Doorn, De Haaien uit Leusden etc. Veel van deze clubs hebben het hoofd niet boven water weten te houden en zijn inmiddels ter ziele. Ook DBS scheerde begin jaren ’90 langs de rand van de afgrond met een ledenaantal dat onder de 40 was gezakt enkele jaren na de verhuizing van Amerongen naar Rhenen. Mede dankzij Marcel kon het noodlot toen ternauwernood worden afgewend. Destijds nog maar als tiener pakte hij veel vrijwillige taken op om de club in leven te houden zoals onder meer clubblad “De Plons” en het trainerschap van de jeugd. De club krabbelde weer een beetje op en het ledenaantal steeg gestaag weer naar acceptabele aantallen. Op de wedstrijden trof Marcel iets meer concurrentie en hij werd zelfs af en toe verslagen door clubgenoten als Bob en Paul van Daalen. Een sneller PR op om het even welke afstand werd echter nooit getolereerd. Marcel werd op de schoolslag ooit bijna voorbijgestreefd door Paul en Bob. Hij trainde toen gewoon enkele weken alleen op deze slag en bracht de verhoudingen weer waar ze hoorden bij de eerstvolgende wedstrijd. Het typeert zijn eergevoel.